Español
English
Historie
Jongerenwerk, een zoektocht naar ouders in Colombia, een meevaller van 10.000 gulden en een flinke portie onrecht. Deze hoofdingrediënten leidden ertoe dat Frank van Rijn in 2003 Colombianos Amigos oprichtte. Maar gemakkelijk ging het niet.
‘In 1993 besloten een Zuid-Amerikaanse jongerenwerker en ik inspiratie bij elkaar op te doen. Ik nam twee maanden onbetaald verlof en bereidde me voor op een reis door Chili, Uruguay en Paraguay. Daarnaast wilde ik in Colombia de biologische ouders van mijn geadopteerde vriendin Angela en haar zus opzoeken. Ik was toch in de buurt’, lacht Frank.
In Colombia deed Frank veel jongerenwerk, vooral op straat. ‘Ik kocht een bal en schoot die richting een groep straatkinderen. Die ben ik kwijt, dacht ik, maar ze schoten terug! Na verloop van tijd ontstond er een band en organiseerde ik steeds meer educatieve activiteiten. De kinderen waren altijd enthousiast.’
In miljoenenstad Medellín kreeg een bestaande hulporganisatie lucht van Franks werkzaamheden: de kinderen praatten het over hem. De medewerkers vroegen of hij bij hen wilde werken. Prima! Het werd een succes en het aantal kinderen in het bijbehorende opvanghuis verdrievoudigde. Met deze mooie ervaring op zak én de contactgegevens van Angela’s ouders keerde Frank huiswaarts. Missie geslaagd.
Een stichting voor straatmeisjes
Een paar maanden later kreeg Frank echter een alarmerend telefoontje: het opvanghuis was gesloten. Alle kinderen die hij hoop op een betere toekomst had gegeven zouden weer op straat terechtkomen. ‘Dat nooit!’, dacht Frank en besloot geld op te halen bij vrienden en kennissen. Toen hij met 10.000 gulden aankwam, bleek het opvanghuis door een andere organisatie te zijn voortgezet. Het was nog open!
Frank: ‘Samen met twee Colombiaanse vrienden zocht ik een zinvolle besteding van het geld. We ontdekten dat er in Medellín zestig officiële projecten waren voor straatjongens, en niet één voor meisjes! Zo veel onrecht maakte onze keuze eenvoudig: wij gaan een stichting opzetten voor straatmeisjes.’
Samenwerking met de gemeente
Aanvankelijk deden de drie mannen, naast hun betaalde baan, alleen straatwerk. Ondertussen had Frank een deal gemaakt met de gemeente: als zij in het opvangcentrum ook meisjes mochten opnemen, zouden zij een vervolgprogramma opzetten. Frank: ‘De straatteams zochten hulpbehoevende meisjes op. Was het probleem niet met hun familie op te lossen, dan waren zij welkom in ons opvanghuis. Het was een vergaarbak van drugsverslaafden, criminelen en zieken.’
De meiden werden medisch gecheckt, moesten zich schoonhouden en binnen twee weken afkicken, kregen drie maaltijden per dag en moesten werken aan hun sociale vaardigheden. Frank: ‘Samen met discipline zijn dit de basisvoorwaarden voor een normaal leven. Zo stoomden wij hen hiervoor klaar.’
Officiële start Amigos Colombianos
Niet veel later werd het familiehuis opgericht. Toen bleek dat veel meiden geen eigen familie hadden om naar terug te keren, werd het zelfstandig wonen ontwikkeld. Ook de banden met de gemeente werden aangehaald. Dat klinkt simpel maar het duurde het drie jaar voordat stichting Amigos Colombianos in 2003 officieel van start kon.
