Er was eens een meisje dat een rups vond in een park. Ze deed het in een potje en nam het mee naar huis. Elke dag gaf ze haar rupsje blaadjes om te eten. Ze zorgde goed voor haar rupsje.
Zoals rupsen doen, verpopte haar rupsje op een dag om vlinder te worden. Het meisje kon niet wachten op het moment dat haar vlinder uit zou vliegen. Op een goede morgen zag ze een klein gaatje in de cocon van haar vlinder. Het vlindertje duwde en perste, maar het lukte haar niet om uit de cocon te komen.
Het meisje besloot om haar vlinder te helpen en pakte een schaar uit de keuken. Ze knipte een puntje van de cocon af, zodat de vlinder er uit kon komen. “Vlieg vlindertje, vlieg!”, riep ze. Maar wat het vlindertje ook probeerde, ze dwarrelde telkens weer naar beneden.
Na een paar dagen kon het vlindertje nog steeds niet vliegen. Het meisje besloot om naar een dierenarts te gaan. De dierenarts onderzocht het vlindertje en zei “iIk zie al wat er aan de hand is! Dit vlindertje is te vroeg geboren en is nog niet klaar om te vliegen. Kijk het lijkt wel of iemand een puntje van zijn vleugel heeft afgeknipt!”
Aan de hand van bovenstaande verhaal legt teamlid Esmeralda aan de meisjes in ons programma uit dat het in project van Amigos Colombianos de meisjes vooral zichzelf moeten ontwikkelen. Wij begeleiden hen daarbij, maar we doen het niet voor hen. We hopen dat het allemaal mooie vlinders worden, maar we knippen niet hun coconnetje open.
Een mooie symbolische workshop waar we bij mochten zijn. Voorafgaande aan de workshop kregen de meisjes een kaartje met een vlinder er op, waarop zij hun naam en drie kwaliteiten mochten schrijven die het best bij hen hoorden.
We wilden het toch even met jullie delen… 🙂